ÇOCUKLARIMIZLA ARAMIZA DUVARLAR ÖRMEYELİM, KÖPRÜLER KURALIM.

Anne ve Babalar ;
Çocuklarınız sürekli bir büyüme ve değişme içindedir.Sizin çocuğunuz olsa da sizden ayrı bir kişilik geliştirmektedir.Onu tanımaya ve anlamaya çalışın...

Çocuğunuz yaşamayı deneme ve taklit yoluyla ÖĞRENİR.O'na ayak uydurmakta zorluk çekebilirsiniz.Onları arkadaşlıkta ve uğraşlarında özgür bırakın.O'nu her yerde ve her zaman koruyup kollamayın.

Onlara yerli yersiz söz vermeyin.Sözünüzü tutmadığınız zaman size olan güveni azalır.Çocuğunuza sürekli nasihat vermeyin.Onlar nasihatinizden daha çok davranışlarınızdan etkilenir.Çok konuşup çok bağırmayın.Çünkü onlar yüksek sesle konuşulanları pek duymazlar.Yumuşak ve kesin sözler onlarda daha iyi iz bırakır." Ben senin yaşındayken...." v.b. sözlere asla kulak asmazlar.

Kendinizle özdeşleştirmeyin.Onları olduğu gibi kabul edin,yanılma payı bırakın.Küçük yanılgılarını büyük suçmuş gibi başına kakmayın.Korkutup sindirerek,suçluluk duygusu aşılayarak uslandırmaya çalışmayın.
O'nu başkalarıyla karşılaştırmayın.Umutsuzluğa kapılmasın.Yaşının üstünde olgunluk beklemeyin.
Dürüst davranmadığı zaman çok fazla üstüne gitmeyin.O'nu yalan söylemeye sevk etmeyin.Kızabilirsiniz ama O'nu aşağılamayın.

Çocuğunuza karşı haksızlık ettiğinizi fark ettiğinizde O'na açıklamaktan korkmayın.Açıklamalarınız sizi O'na daha çok yakınlaştırır.Bunu zayıflık olarak görmeyin ve kullanmasında korkmayın.